زندگی ما انسان ها مثل جاده ای است که پر است از پیچ وخم های کوچک وبزرگ. کسی که در این مسیر وجاده قدم می گذارد باید خبر از پیچ وخم های آن داشته باشد  وگرنه راه را گم خواهد کرد وبه بیراهه خواهد رفت وممکن است بعضی انسان ها دیگر فرصت برگشت به راه اصلی ودرست را پیدا نکنند.

خداوند مهربان برای این که انسان ها راه را گم نکنند ودر راه مستقیم حرکت کنند وپرتگاه های آن را بدانند قرآن واهل بیت علیهم السلام  را نشانه های این راه قرار داده است تا  با نگاه کردن به آن به آن ها مسیر وجاده صحیح را تشخیص دهند وسالم وسلامت به منزل  برسند ،همانند تابلوها وعلائم راهنمایی  ورانندگی که در جاده ها قرار می دهند که هر کدام به شکلی راننده را کمک می کند  که از جاده ای که در آن رانندگی می کند ،خبر داشته باشد،اگر در جلوی او پیچ خطرناکی است قبل از رسیدن راننده به آن جا ،تابلویی قرار داده شده که به او می گوید سرعت خود را کم کند وحواسش جمع باشد یا اگر جاده لغزنده باشد ،به او آگاهی می دهد .

حال این پرسش را ازشما می پرسم ،با اینکه این تابلوها وعلائم رانندگی در جاده است ،پس چرا اینقدر تصادف می شود ؟پاسخ آن مشخص است ،این تابلوها برای کسی که به آن نگاه کند وعمل کند موجب راهنمایی وهدایت اوست اما کسی که پایش را روی گاز ماشین گذاشته وبه تابلوها وعلائم اصلا نگاه نمی کند وحتی شاید کسانی را هم که رعایت می کنند مسخره کند،دیگر فایده ای ندارد ،این است که هم خودش تصادف می کند وهم دیگران را به زحمت می اندازد .

امامان قبلی ما وامام مهدی (علیهم السلام ) پرچم ها وتابلوهای هدایت وراهنمایی در مسیر زندگی انسان ها هستند ،برای کسی که دوستدار هدایت وحرکت در مسیر وجاده خداوند باشد وهمان گونه که بعضی راننده ها دوست دارند سرعت غیر مجاز بروند وبه تابلوها وعلامت ها دقت نکرده وبه حرف پلیس راهنمایی گوش نمی کنند ،بعضی مردم نیز با این که امامان ما می خواهند آن ها را راهنمایی وکمک کنند تا راه سعادت وخوشبختی وبهشت را بروند اما به حرف امامان گوش نمی دهند وراه شیطان که راه ظلم وستم کردن به دیگران وغارت مال مردم وغیبت وتهمت زدن به آن هاست را می روند وهمانند رانندگانی که با سرعت غیر مجاز وغیر قانونی رانندگی می کنند وسرانجام یا تصادف می کرده یا در کوه ودره ای سقوط می کنند ،این هم هم سرانجام با حالت گناه ودوری از خدا در جهنم سقوط می کنند.