آموزه های انبیاء شیوه دور از افراط وتفریط وانتخاب روش میانه به عنوان راه خوشبختی ،فلاح ورستگاری بوده است .براین اساس اصل اندازه نگه داشتن در معیشت،وخودداری از “اسراف وتبذیر"ودرعین حال احتراز از “خست وتنگ نظری “در زمره مهم ترین آموزش های نظام اقتصادی تربیتی اسلام است. این امر به تربیت اقتصادی ونظم معاشی مردم بستگی دارد ولازمه چنین میانه روی واعتدالی ایجاد ورشد روح انضباط مالی در افراد وخانواده هاست.

واضح است که “این اندازه نگه داشتن “در معاش ونیازمندی های آن ،سازنده شخصیت انسان است ومایه اصلاح اجتماع واقع می شود وزمینه ترک گناهان فردی واجتماعی بزرگی چون اسراف وتبذیر را فراهم سازد مصرف بیش از اندازه اسرافکاران ،باعث عدم کفایت منابع وکالاها برای عموم می شود وفقر ونابرخوداری گروه های اجتماعی کثیری را به دنبال می آورد.مصرف گرایی که امروزه در کشورما مشاهده می شود،عارضه اجتناب ناپذیر خروج از اعتدال وحاکمیت رویکرد افراطی در جامعه است جایگزین شدن فضایل وکرامات اخلاقی با رذایل وظاهرسازی وعوام فریبی ،به انزوای کرامت ها واصالت ها انجامیده است وفرومایگان اجتماعی برای جلب نظر وکسب مقبولیت واحترام اجتماعی ،خودنمایی ومصرف تجملی واسراف آمیز را پیشه کرده اند.

نتیجه آن که با تاسف فراوان ،رقابت دیوانه وار در مصرف وتجمل گرایی ،فخر فروشی وکسب شخصیت کاذب یا ظاهر سازی های اشرافی به پدیده شایع جامعه امروز ما تبدیل شده است.