فلسفه القاب امام کاظم علیه السلام

لقب کاظم

القابی که برای امام موسی بن جعفر علیه السلام وهمچنین برای سایر اهل بیت وجود دارد ،بی علت نیست وهمه از عالم ملکوت تعیین شده است .موسی بن جعفر را کاظم گفتند :زیرا آن بزرگوار صابر وحلیم بود ومصائب روزگار نتوانست او را از پا در آورد. در زیارت آن بزرگوار می خوانیم :"پروردگارا !بر پیامبر محمدبن عبدالله واهل بیت معصوم او وبر موسی بن جعفر که وصی اوصیا ئ وپیشوای شیعه ومحل بروز صفات خداوند متعال و وارث سکینه ووقار است. درود فرست که در مصائب روزگار خود را نباخت –دین ،مردانگی ،شخصیت وآقایی خود را حفظ کرد –ووارث حکمت ها وعلم های اهل بیت است .”

کاظم :کاظم است ،صابر است ،حلیم (پر صبر )است ،سعه صدر دارد ،در طوفان ها  ودر جزر ومد روزگار مثل کوه پابر جاست ودشمن نمی تواند او را از پای در آورد.

لقب باب الحوائج

همانا امام موسی بن جعفر علیه السلام پیشوایی جلیل القدر وعظیم الشان وشب زنده دار ومطیع اطاعت پروردگار بود. نقل شده است که ایشان شب را تا صبح به عبادت می پرداخت وروز را به روزه واعانت به دیگران به پایان می رسانید .ایشان را باب الحوائج لقب داده اند زیرا هر کس به او متوسل می شد،حاجتش روا می شود. کرامات موسی بن جعفر به قدری فراوان است که عقل ها در تحیّر است. خطیب خوارزمی می گوید :"هر غمی که برای من پیش می آمد ،نزد قبر امام موسی بن جعفر علیه السلام می رفتم وغم خود را آنجا از خود دور می کردم .”