عید قربان که پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت)و مشعر (محل آگاهی وشعور ) ومنا (سرزمین آرزوها ،رسیدن به عشق  )فرا می رسد ،عید رهایی از تعلقات است. رهایی از هر آنچه غیر خدایی است . در این روز حج گزار ، اسماعیل وجودش را،یعنی هر آنچه بدان دلبستگی دنیوی پیدا کرده قربانی می کند تا سبکبال شود.

صدای پای عید می آید،عید قربان عید پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی وبندگی است عید برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان عید نزدیک شدن  دل هایی است که به قرب الهی  رسید ه اند عید قربان عید برامدن روزی نو وانسانی نو است .

واکنون در منایی ،ابراهیمی،واسماعیلت را به قربانگاه آورده ای. اسماعیل تو کیست ؟چیست؟مقامت؟آبرویت؟موقعیتت،شغلت؟پولت؟خانه ات ؟املاکت؟…..؟…….؟

این را تو خود میدانی ،تو خود آن را ،اورا -هرچه هست وهر که هست- باید به منا آوری وبرای قربانی ،انتخاب کنی.