برای بعضی ها نامش، آقای خامنه ای است،

بعضی دیگر،

مقام معظم رهبری،

آیت الله خامنه ای،

معظم له

یا رهبر انقلاب خطابش می کنند.

برای برخی دیگر آقا سید علی آقای خامنه ای،

حضرت آقا

یا امام خامنه ای است کسانی هم هستند در آن سوی مرزها که سیدنا القائد صدایش می کنند. برای من اما … بگذریم!

این روزها که دلمان پر از غم از دست دادن هموطنانمان در منا ست وایران اسلامی داغدار حاجیهای سفر کرده به عرش است .

این روزها که از فتنه ی شوم شام تا کوچه پس کوچه های خون آلود منامه و کویته و بغداد بوی خون و جنون می آید،

این روزها که آرواره ی ماهواره های وهابی، دندان شبهه های شیک در تن یقین بعضی از برادرانم فرو می کنند،

این روزها که گزینه های روی میز 1+5 گرگ، دورنمای میراث احمدی روشن ها را در سایه ی تاریکی فرو برده،

این روزها که تیتر تکراری خبرهای هر روز دنیا خونین شدن سنگفرش های فلان نقطه ی دنیا از خون شیعیان جهان است،

این روزها که حراج حجاب مانکن های متحرک در خیابان های شهرهایمان،

مادران شهدا را شکنجه می دهد. این روزها که …

این روزها که هجوم گله ی کفتارهای شیطان، محاصره مان می کند،

دلمان خوش می شود به دیدن چهره ی “مردی” که نایب حضرت عشق است.

مردی که کافیست فقط بگوید

-این را بدانند که دست ایران، برتر از خیلی ها است و امکانات بیشتری هم دارد و اگر

بخواهد در مقابل عناصر اذیت کننده و موذی عکس العمل نشان دهد، اوضاع آنها خوب

نخواهد بود و در هیچ صحنه هماوردی، حریف نخواهند شد وآل سعود وهمه جهان کفر به

لرزه در می آید.

-"غلطی از اسرائیل سر بزند تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان می‌کنیم”

تا خواب را از چشم ژنرال های اسراییلی بگیرد.

مردی که تجلی سلیمانی اقتدارش، سردمداران معبد سلیمان را آشفته کرده است.

مردی که در این بیست و چند سال رهبری، کشتی انقلاب را به مدد خداوند، خمینی وار

ناخدایی کرده است تا آنجا که دشمنانش صریح گفته اند

” خامنه ای، خلف صالح خمینی است".

مردی که در روزهای آشفته ی غیبت، آرام دل جغرافیای شیعه است.

مردی که … بگذریم!

برای بعضی ها نامش مقام معظم رهبری، آیت الله خامنه ای یا امام خامنه ای است.

من اما در روزگاری که نامردها، پشت میز ریاست جهان نشسته اند،

او را با یک کلمه خطاب می کنم : مَرد