وقتی یک بطری شیشه ای می شکند ، ما در یک حدی ناراحت می شویم . اما اگر

متوجه شویم که محتوای بطری ، بسیار پرقیمت بود، تاثر ما عمیقتر میشود. هرچه

به عمق آن محتوا بیشتر پی ببریم ، تاثر عمیقتر میشود. اگر بدانیم داروئی بوده

، شفای مرضهای صعب العلاج ، عمیقتر متاثر میشویم. اگر بفهمیم که من مرضی لاعلاج

داشتم که محتوای این بطری ، دوای درد من بود و بسیار نادر و کمیاب هم

بود (آن وقت این تاثر به اوج می رسد).

این پیکر مبارک امام حسین علیه السلام که در روز عاشورا شکست ، چه محتوائی

داشت و این محتوا چه ارتباطی با حیات و زندگی و موجودیت و دردهای من داشت ؟

هرچه عمیقتر این را بشناسیم ، به همان اندازه تاثیر دلخراشی خواهد داشت .

البته ما نمیتوانیم محتوای پیکر نورانی ائمه را در عمق کامل آنها بشناسیم .

شناخت معصومین علیهم السلام با این شناختهای شناسنامه ای و ذهنی و

محدودیت های عالم مادی بسیار ناقص است .

مثلا ما در ابتدا با شعله آتش آشنا میشویم . در حد تعریف و بسیار محدود فقط

اینکه آتش می سوزاند . اما کم کم با افزایش آگاهی، این شناخت ، قویتر و دقیقتر

میشود. پی می بریم که یک سری گازهائی است که از اشتعال آنها ، آتش به وجود

می آید که این شناخت عمیقتری است . همچنین در مراتب بالاتر ، یک دانشمند

میگوید: اینجا یک مشت انرژی حکومت میکند .

اگر این انرژی را از این آتش بگیریم، این آتش چیزی بیشتر از صورتی در تابلو

نیست . اما هرچه این شناخت بالاتر برود ، از آنجا که این شناخت ها ، محدود در

عالم ماده است عمیق تر از این نمی تواند حاصل شود . اگر تا اتم هم برویم

، آتش را در میدان نظام این ماده شناخته ایم .

اما در حقیقت چه خبر است نمی دانیم. پس حقیقت آتش برای ما روشن

نیست و فقط شناخت در محدوده این نطام ماده برایمان شکوفا شده است.

حضرت امام حسین علیه السلام که به عنوان مظهر شجاعت ، سخا، پاکی، عبادت،

غیرت و ….. مطرح است ، اگر کسی موفق شود همه اینها را بشناسد ، حضرت

امام حسین علیه السلام را در محدوده این عالم شناخته است. حضرت امام حسین

علیه السلام را اگر با بالاترین شناخت از صفات ممتاز آن حضرت بشناسیم ، تازه در

محدوده این عالم شناخته ایم و این شناخت اگر هم به عمق برسد ، می رسد به

مرز عالم ماده . و حقیقت شناخت امام علیه السلام با ابزار مادی حاصل نمی شود.

در بین اجسام ، قابلیت پذیرش هر کدام مقابل آتش بیشتر باشد ، آن را

بیشتر برای سوخت استفاده می کنیم. مثلا هیزم ،سوختن را می پذیرد . اما نفت

سریعتر است . همچنین بنزین بیشتر است و سوختن آن کامل تر است . این تسلیم

پذیری در برابر اشتعال ، در واقع نوعی بندگی است . هرچه اشتعال ، سریعتر و

قویتر و کاملتر باشد، این تسلیم پذیرتر است و همان مقدار ، آثار آتش ، اینجا بیشتر

است و به همان مقدار ، صورت تجلی آن آتش است . کاملترین و تسلیم

پذیرترین مواد ،لیاقت دارد که آتش در او تجلی کند .

در مورد خداوند و انسان نیز تسلیم پذیری انسان مقابل الله یا عبادت ، یک سجاده

چند متری و یک تسبیح فلان و یا یک انگشتر بهمان نیست !

عبودیت همان استعداد تسلیم پذیری در ظهور صفات خدائی است .

تسلیم پذیری را امام حسین علیه السلام در صحنه عاشورا ظهور داد . هر چه خدا

خواست کاملا تسلیم شد و پذیرفت. پذیرفتنی با لذت و رضایت .

فلسفه اصلی قیام عاشورا تسلیم پذیری محض مقابل الله بود.

چه خوبست درس  ما از محرم بندگی باشد ، عشق ما به ابا عبدالله تنها سر وسینه زدن نباشد وتبعیت از امام و ولی امر در تمام مراحل زندگی باشد وزینب گونه از عاشورا  پیروی کنیم و……

الهی به رقیه…
عجل لولیک الفرج..