اعتماد به نفس یا اعتماد به خدا

ممکن است گاهی بین اعتماد به نفس وباورداشت نیروهای درونی خود با بحث توکل واعتماد به خدا اشتباه شود ،ولی باید توجه داشت که بین آنها تفاوت وجود دارد .اعتماد به نفس –باور به توانمندی های خود –وتوکل به خداوند ،دو خصلت ارزنده در طول یکدیگر ومکمل همدیگرند ،به این معنا که تا انسان به خدا وقدرت او اعتقاد نداشته باشد،چنان که باید وشاید ،نمی تواند اعتماد به خویش داشته باشد.

مقام معظم رهبری در این باره می فرماید: “برای شخص معتقد به خدا ،میان تکیه داشتن به خود وبه خدا یک نوع تلازم وتوافق هست وحتی بدین اعتبار که اتکای به نفس ،یکی از ابعاد صبر محسوب می گردد.در واقع وسیله وموجبی برای اتکای به خدا نیز هست،زیرا بی صبری در برابر حوادث تلخ زندگی ودهشت زدگی از مقابله با مصائب اختیاری ،که نموداری از عدم اتکای به نفس است ،موجب دوری وفراموشی از خدا نیز می گردد. امام راحل نیز بر ارتباط این دو خصلت باهم ولزوم بکارگیری دقیق وبجای آن دو تاکید می کنند ومی فرمایند :"شما دو جهت را در نظر بگیرید …:یکی اعتماد به خدای تبارک وتعالی ،که وقتی برای او بخواهید کار بکنید به شما کمک می کند ،راه را برای شما باز می کند ،در هر رشته که هستید راههای هدایت را به شما الهام می کند ویکی اتکال به نفس ، اعتماد به خودتان  شما خودتان جوانهایی هستید که می توانید همه کارها را انجام دهید ،مخترعین ما می توانند در سطح بالا اختراع کنند ، مبتکرین ما می توانند در سطح بالا ابتکار کنند به شرط اینکه اعتماد به نفس خودشان را داشته باشند ومعتقد بشوند به اینکه “می توانیم ” (صحیفه نور ج 18 ص 189)