آسیب شناسی آرایش های زنان
آرایش امری فطری وطبیعی است گرایش فطری زن به آرایش ،آثار روانی بسیار مثبتی برای وی دارد.از طرفی بی میلی به آراستگی وآرایش نیز ،نشانه اختلال شخصیتی در فرد بوده وافراط در آن نیز مشکلات فراوانی برای فرد وجامعه فراهم می کند. درباره آرایش زنان ،باید دو مطلب از هم تفکیک شود:اول آرایش زن در محیط خانه وبرای همسر ،دیگری آرایش برای نشان دادن خود به دیگران وحضور در عرصه عمومی.درباره مطلب نخست ،اسلام با خودارایی وزینت زنان مخالفتی ندارد ودر مواردی انان را به این مسئله سفارش کرده است اما درباره مطلب دوم اسلام با خودارایی وجلوه گری در مکاند های عمومی کاملا مخالف بوده وبا آیات وروایات ارزشمندی زنان را به این امر مهم متوجه می سازد.بر این اساس پوشیدن جامه زیبا ،بهره گیری ازمسواک وشانه زدن مو ،خوش بو بودن ،استفاده از انگشتر وآراستن خویش در محجیط خانه وهنگام عبادت جزءمستحبات موکد است.در واقع اصل آرایش وآراستگی در اسلام مسئله ای پسندیده ونیکوست ودر آن تفاوتی میان زن ومرد نیست.اما پرسش این است که ایا زن به حضور در عرصه عمومی ومحل رفت و.آمد محرم ونامحرم مجاز است که آرایش خود را در معرض دید همگان قرار دهد؟؟
…..ادامه دارد