فلسفه وحکمت عزاداری بر امام حسین (ع)
مساله انسان سازی، جامعه سازی و انتقال فرهنگ شیعی به نسل بعد در مجالس امام حسین (ع)، قوی تر نیز می باشد؛ زیرا ماهیت قیام امام حسین ونیز آموزه های تربیتی، سیاسی، فرهنگی واجتماعی عاشورا، در تعالی وبالندگی انسان وجامعه چشم گیر بوده وعناصر رویداد کربلا، مؤلفه های اساسی واصلی رادر ترسیم فرهنگ شیعی رقم زده است که توسط مراسم سوگواری به نسل بعد منتقل می شود.
باتوجه به بیانات، سخنان وشعارهای عاشورا، می توان عناصر انسان ساز، جامعه ساز وفرهنگ ساز را ملاحظه کرد؛ مواردی چون: عبادت، ایثار، شجاعت، توکل، صبر، امربه معروف ونهی ازمنکر، نابودی اسلام در شرایط سلطه یزیدیان، حرمت بیعت باکسی چون یزید، شرافت مرگ سرخ برزندگی ذلت بار، اندک بودن انسانهای راستین در صحنه امتحان، لزوم شهادت طلبی درعصر حاکمیت باطل، زینت بودن شهادت برای انسان، تکلیف مبارزه با سلطه جور وطغیان، اوصاف پیشوای حق، تسلیم ورضا دربرابر خواسته خدا، همراهی شهادت طلبان در مبارزات حق جویانه، حرمت ذلت پذیری برای آزادگان وفرزانگان مؤمن، پل بودن مرگ برای عبور به بهشت برین، آزادگی وجوانمردی، یاری خواهی ازهمه وهمیشه در راه احقاق حق.
درس آزادی به دنیا داد رفتار حسین                                         بذر همت در جان افشاند،افکارحسین
گر،نداری دین به عالم، لااقل آزاده باش                                     این کلام نغز می باشد زگفتار حسین
مرگ باعزّت زعیش درمذلّت بهتر است                                     نغمه ای می باشد ازلعل دربار حسین

درعین حال موارد ذیل علاوه برموارد پیش گفته، می توانند حکمت عزاداری بر امام حسین (ع) راتبیین کنند:
1-نوعی اعتراض به ظالمان زمان وحمایت از مظلومان جهان.
2- عامل تقویت حس عدالت خواهی وانتقام جویی ازستمگران.
3- زمینه ساز اجتماع شیعیان جهت پیروی ودفاع ازحق.